+48 607 418 664
pn - pt 8:00 - 17:00
biuro
2017-10-13
Istotna jest znajomość i stosowanie się do przepisów oraz regulacji prawnych, jakimi jest obwarowane myślistwo. Istnieje wiele nakazów i zakazów, które myśliwy musi przestrzegać. Są one zbieżne z zasadami etyki myśliwskiej, która jest zbiorem postaw moralnych, a które mają na celu nie tylko zminimalizować cierpienie zwierząt.
Określa ona także sposób postępowania myśliwego względem otaczającej go przyrody, osób z nim współpracujących oraz wytresowanych zwierząt, które pomagają przy polowaniach. Daje też wskazówki pomagające zachować pozytywne relacje z lokalnymi społecznościami.
Najważniejsze dla myśliwych są trzy dokumenty:
Warto być świadomym, że zostanie myśliwym wcale nie jest takie łatwe. Należy spełnić wiele warunków i przez to niemożliwe staje się polowanie wyłącznie pod pływem chwilowego kaprysu. Do warunków tych zaliczamy m.in.:
Jak widać - droga by zostać myśliwym to ścieżka długa i kręta. Więcej na ten temat znajdziecie w artykule "Jak zostać myśliwym". Jeśli z jakiegoś powodu wpadnie nam do głowy pomysł ominięcia całej procedury i bez zezwolenia zapuszczamy się do lasu w celu ubicia zwierzyny - jesteśmy wtedy nielegalnymi kłusownikami, zwalczanymi zarówno przez państwo jak i samych myśliwych.
Art. 1 Prawa łowieckiego jawnie stwierdza, iż myślistwo zalicza się do jednej z metod ochrony przyrody. Dlaczego tak się stało? Otóż samo polowanie na zwierzynę to tylko jedna z wielu aktywności, do której zobligowani są myśliwi.
Jedną z ich głównych aktywności jest zajmowanie się gospodarką łowiecką, mającą na celu utrzymywanie zbilansowanych warunków przyrodniczych jak i populacji zwierząt. Przez cały rok zajmują się oni ochroną gatunków chronionych i zagrożonych, a w sezonach zamkniętych - także pozostałą zwierzyną. Warto tutaj zaznaczyć, że według art. 2 zwierzyna znajdująca się w lasach należy do Skarbu Państwa.
W razie konieczności myśliwi budują paśniki oraz dokarmiają zwierzęta zimą. Muszą dbać także o środowisko naturalne oraz nie dopuszczać do niszczenia legowisk. Związki Łowieckie często współpracują lub też same zakładają lokalne ośrodki hodowli zwierząt. Istotne jest to zwłaszcza w przypadku gatunków chronionych i zagrożonych - pomoc ośrodków sprawia, że możliwa staje się odbudowa populacji bliskich wyginięciu.
Stało się tak na przykład w przypadku bobra, który został otoczony opieką biologów, przyrodników, myśliwych oraz innych specjalistów. I tak już na marginesie, chociaż bobry wykonują dużo pożytecznej pracy, to ich populacja ostatecznie wymknęła się spod kontroli - co już niekoniecznie jest winą myśliwych. Paradoksalnie, muszą teraz być na wezwanie urzędów, ogłaszających sezon na bobry.
Kodeks PZŁ wzywa myśliwych również do współpracy z właścicielami gruntów w celu ochrony zwierząt. Muszą także na bieżąco porządkować teren, na którym polują - zbierać łuski po pociskach, a każde ustrzelone zwierzę natychmiast zabrać.
No dobrze, a co z samym polowaniem? Nie należy ukrywać, że temu służy przede wszystkim myślistwo.
Wszystkie wymienione ustawy wskazują jako jedną z najważniejszych cech myśliwego umiar, do którego wzywani są wszyscy reprezentujący tę profesję. Jest to o tyle ważne, że ilość możliwej (a czasami - koniecznej) do ustrzelenia zwierzyny jest skrupulatnie określana na podstawie ilości żyjącej populacji. Gdy sezon łowiecki zostaje otwarty - a te trwają tylko w określonych terminach - myśliwi są zobligowani ustrzelić tylko taką ilość sztuk, jaka została wyliczona. Listę gatunków łownych oraz okresy, w których możliwe staje się polowanie, określa minister środowiska wraz z ministrem rolnictwa, Państwową Radą Ochrony Przyrody i Polskiego Związku Łowieckiego.
Szyki mogą psuć tutaj kłusownicy, i to właśnie oni, a nie myśliwi najbardziej się przyczyniają do przetrzebienia w niekontrolowany sposób zwierzyny. Są o tyle szkodliwi, że ich celem są najsilniejsze i najbardziej dorodne sztuki, których odstrzał jest u myśliwych zakazany. Są też niebezpieczni dla ludzi - zastawiają i ukrywają w lasach wnyki, w które wpaść może nie tylko nieroztropne zwierzę, ale także człowiek. Narażeni są na to zwłaszcza grzybiarze, wędrujący po lasach jesienią.
Marginalnym, aczkolwiek występującym problemem jest kłusownictwo wśród myśliwych. O ile kłusownik jest skazywany jedynie przez państwowe sądy, tak myśliwi są sądzeni podwójnie - przez państwowe instytucje oraz sądy łowieckie, które prowadzą wobec nich postępowanie dyscyplinarne. Takie postawy przez wielu myśliwych są zwalczane, gdyż są świadomi negatywnego wpływu na ich wizerunek.
Drugą najważniejszą sprawą dla myśliwego jest takie postępowanie podczas polowania i etyka samego strzału, aby zwierzyna odczuwała jak najmniej cierpienia. Wszystko powinno odbywać się w jak najkrótszym czasie i za pomocą jednego, sprawnego trafienia. Obowiązkiem myśliwego w pierwszej kolejności jest rozpoznanie gatunku, do którego mierzy. Jeśli od początku podejrzewa, że do danego zwierzęcia nie powinien mierzyć lub strzał nie będzie celny i wyrządzi niepotrzebne szkody, powinien zaniechać akcji.
Gdyby strzał okazał się nieskuteczny, łowca ma moralny obowiązek wyruszyć na poszukiwania zwierzyny i dostrzelić ją w sposób humanitarny. Czasem łączy się to z przemierzeniem wielu kilometrów. Ponadto zakazane prawnie jest celowe zamęczanie zwierząt. Niedozwolone jest polowanie na nie w okolicach paśników oraz gdy pojawiają się w dużym nagromadzeniu, a przez to wszystkie na raz stają się łatwymi celami.
Myśliwi nie powinni szkodzić. Zapuszczają się w lasy przylegające do ludzkich siedzib, z rzadka są wzywani także na tereny zabudowane. To oczywiste, że muszą dbać o spokój okolicznych mieszkańców. Dobrze, gdy łowca pamięta, że reprezentuje swoją osobą cały Związek Łowiecki i tę profesję i zachowuje się godnie. Z jednej strony chodzi o takie rzeczy jak pozostawianie porządku czy też dbałość o bezpieczeństwo, na przykład bezpieczne obchodzenie się z bronią. Gdy ma zostać wniesiona między ludzi, musi być rozłożona i transportowana w pokrowcu, jakich wiele można dostać w sklepach na dziale z akcesoriami myśliwskimi.
Jest jednak o wiele więcej - chodzi o kultywowanie tradycji, znajomość historii czy myśliwskiego żargonu. To wszystko przypomina myśliwym, że ich zajęcie jest niezwykłe i że powinni do niego podchodzić z należytą powagą.
